Ο πόνος στις αρθρώσεις μπορεί να κάνει τη ζωή αφόρητη. Μετά την επίσκεψη σε γιατρό, στην κάρτα εξωτερικών ασθενών θα εμφανιστεί ένα αρχείο διαγνωσμένης αρθροπάθειας ή αρθρίτιδας.
Οι άνθρωποι που απέχουν πολύ από την ιατρική έχουν ελάχιστη ιδέα για τη διαφορά μεταξύ αρθρίτιδας και αρθρίτιδας και λανθασμένα θεωρούν ότι είναι η ίδια ασθένεια.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές παθολογικές διεργασίες που μπορούν να συμβούν ταυτόχρονα.
Αρθροπάθεια
Η αρθροπάθεια αναφέρεται σε εκφυλιστικές-φλεγμονώδεις διεργασίες και αναπτύσσεται λόγω αλλαγών που σχετίζονται με την ηλικία στη δομή του χόνδρινου ιστού.
Προσβάλλει τις κινούμενες αρθρώσεις των μεγάλων οστών και σπανιότερα τις αρθρώσεις των δακτύλων.
Εμφάνιση άρθρωσης με αρθρώσεις
Η κύρια αιτία των παθολογικών αλλαγών είναι οι μεταβολικές διαταραχές στον χόνδρο. Η παραβίαση του τροφισμού του χόνδρου οδηγεί σε μη αναστρέψιμη απώλεια πρωτεογλυκανών και απώλεια της ελαστικότητας των ιστών.
Οι δυστροφικές αλλαγές στον χόνδρο συνεπάγονται παθολογικές αλλαγές στη δομή των αρθρικών επιφανειών των οστών. Με την πάροδο του χρόνου, η διαδικασία εκφύλισης εξαπλώνεται στους περιαρθρικούς ιστούς.
Τύποι αρθρώσεων
Με βάση την προέλευσή τους, διακρίνουν την πρωτοπαθή και τη δευτεροπαθή αρθροπάθεια.
Η πρωτογενής μορφή επηρεάζει προηγουμένως υγιείς αρθρώσεις και είναι συνέπεια αλλαγών που σχετίζονται με την ηλικία και ανεπαρκούς σωματικής δραστηριότητας. Ο χρόνος εμφάνισης των πρώτων συμπτωμάτων της αρθροπάθειας εξαρτάται από την κληρονομική προδιάθεση, τα χαρακτηριστικά της επαγγελματικής δραστηριότητας και τον τρόπο ζωής.
Παραδοσιακά, άτομα άνω των 45 ετών θεωρούνται σε κίνδυνο, αλλά τώρα υπάρχει μια σταθερή τάση προς την πρώιμη επίπτωση. Η ασθένεια προσβάλλει κυρίως γυναίκες, αλλά με την ηλικία, η εξάρτηση από το φύλο σταδιακά εξομαλύνεται.
Η δευτερογενής αρθροπάθεια αναπτύσσεται στο πλαίσιο ενός προηγούμενου τραυματισμού ή ορισμένων ασθενειών διαφορετικής φύσης, όπως:
- αυτοάνοσες διεργασίες?
- μεταβολικές διαταραχές?
- ενδοκρινική δυσλειτουργία?
- παθολογίες της δομής των αρθρώσεων των οστών.
- γενετικές ασθένειες?
- φλεγμονώδεις διεργασίες.
Η δευτεροπαθής αρθροπάθεια δεν σχετίζεται με τη διαδικασία γήρανσης και μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία.
Υπάρχουν τρία στάδια στην ανάπτυξη της νόσου.
Στο πρώτο στάδιο, εμφανίζονται αλλαγές στο αρθρικό υγρό. Η θρέψη του χόνδρου διαταράσσεται και η αντίστασή του στο στρες μειώνεται. Εμφανίζεται τραχύτητα στην επιφάνεια του χόνδρου και αναπτύσσεται φλεγμονή που συνοδεύεται από πόνο.
Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται στο δεύτερο στάδιο, ο πόνος γίνεται συνηθισμένος και η πορεία της φλεγμονής που συνοδεύει γίνεται κυματοειδής. Ο χόνδρος αρχίζει να φθείρεται και σχηματίζονται αντισταθμιστικές οστικές αναπτύξεις στις άκρες της αρθρικής περιοχής. Οι περιαρθρικοί μύες εμπλέκονται σε παθολογικές διεργασίες.
Το τρίτο στάδιο χαρακτηρίζεται από σοβαρή εξάντληση του αρθρικού χόνδρου με περιοχές πλήρους καταστροφής ιστών. Οι εκφυλιστικές διεργασίες οδηγούν σε μη αναστρέψιμες ανατομικές αλλαγές, συμπεριλαμβανομένων αλλαγών στον άξονα του άκρου. Η λειτουργία της συνδεσμικής συσκευής διαταράσσεται, εμφανίζεται ανώμαλη κινητικότητα στην προσβεβλημένη άρθρωση σε φόντο περιορισμένης φυσικής κινητικότητας.
Ανάλογα με τη θέση της βλάβης διακρίνονται:
- γονάρθρωση,
- κοξάρθρωση,
- σπονδυλαρθρώσεις,
- αρθρώσεις των μεσοφαλαγγικών αρθρώσεων των χεριών.
Άλλες εντοπίσεις παθολογίας είναι σχετικά σπάνιες.
Γονάρθρωση, αρθροπάθεια της άρθρωσης του γόνατος
Οι παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη αυτής της νόσου περιλαμβάνουν κληρονομική προδιάθεση, υπερβολική χρήση ή τραυματισμούς στο γόνατο λόγω επαγγελματικών χαρακτηριστικών.
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, οι βλάβες αρθρώσεων στις αρθρώσεις του γόνατος διαγιγνώσκονται συχνότερα στις γυναίκες.
Στα αρχικά στάδια ανάπτυξης, η ασθένεια εκδηλώνεται ως ενόχληση στην προσβεβλημένη άρθρωση και πόνος. Ανάλογα με τα αίτια της βλάβης, διακρίνονται διάφορες μορφές γονάρθρωσης.
Ορισμένα από αυτά χαρακτηρίζονται από μακροχρόνια έλλειψη εξέλιξης. η κατάσταση του ασθενούς παραμένει σταθερή για δεκαετίες. Υπάρχουν όμως και εκείνα που αναπτύσσονται γρήγορα και οδηγούν σε απώλεια κινητικότητας του πάσχοντος άκρου.
Κοξάθρωση, αρθροπάθεια της άρθρωσης του ισχίου
Με αυτή τη νόσο παρατηρείται μια κλασική κλινική εικόνα αρθρώσεως.
Το πρώτο σύμπτωμα της κόξαρθρωσης είναι η ενόχληση στην άρθρωση του ισχίου μετά από φυσική δραστηριότητα.
Με την προοδευτική κοξάρθρωση, ο πόνος αυξάνεται, εμφανίζεται δυσκαμψία και περιορισμένη κινητικότητα.
Οι ασθενείς με σοβαρή μορφή κόξαρθρωσης περιποιούνται το πάσχον άκρο, αποφεύγοντας να το πατήσουν και ενώ είναι ακίνητοι, επιλέγουν θέσεις στις οποίες ο πόνος γίνεται λιγότερο αισθητός.
Αρθροπάθεια της σπονδυλικής στήλης, σπονδυλαρθρώσεις
Η σπονδυλαρθρίτιδα αναφέρεται σε παθολογίες που αναπτύσσονται στο πλαίσιο εκφυλιστικών διεργασιών στους μεσοσπονδύλιους δίσκους.
Το πρώτο και κύριο σύμπτωμα της ανάπτυξης σπονδυλικής αρθροπάθειας είναι ο πόνος κατά την κάμψη από πλευρά σε πλευρά ή μπρος-πίσω.
Όταν ένα άτομο παίρνει μια οριζόντια θέση, ο πόνος σταδιακά υποχωρεί.
Με την πάροδο του χρόνου, ελλείψει κατάλληλης θεραπείας, η κινητικότητα του προσβεβλημένου τμήματος της σπονδυλικής στήλης μπορεί να χαθεί εντελώς.
Χωρίς κατάλληλη θεραπεία, η σπονδυλική αρθροπάθεια μπορεί να προκαλέσει μεσοσπονδυλικές κήλες και παραμόρφωση των αρθρώσεων. Σε σοβαρές περιπτώσεις, ο ασθενής χάνει την ικανότητα να εκτελεί τις συνήθεις κινήσεις και γίνεται ανάπηρος.
Αρθρώσεις των μεσοφαλαγγικών αρθρώσεων των χεριών
Η ασθένεια επηρεάζει κυρίως τις γυναίκες. Μεταξύ των πρώιμων συμπτωμάτων της αρθροπάθειας είναι ο πόνος κατά την επαφή με κρύο νερό και κατά την καταπόνηση των δακτύλων. Με την πάροδο του χρόνου, οι αρθρώσεις παραμορφώνονται λόγω της συμπίεσης των παρακείμενων ιστών και του σχηματισμού χαρακτηριστικών οστικών αποβλήτων.
Η ασθένεια έχει κυματική πορεία, στο οξύ στάδιο οι αρθρώσεις διογκώνονται, χάνουν εν μέρει την κινητικότητά τους και μπορεί να επηρεαστεί η ευαισθησία της αφής.
Θεραπεία της αρθροπάθειας
Είναι αδύνατο να θεραπευθεί πλήρως η αρθροπάθεια με τη σύγχρονη ιατρική. Ωστόσο, η έγκαιρη διάγνωση και η σύνθετη θεραπεία με στόχο την πρόληψη περαιτέρω καταστροφής του χόνδρινου ιστού βοηθούν στη σταθεροποίηση της κατάστασης της πάσχουσας άρθρωσης και βελτιώνουν σημαντικά την ποιότητα ζωής του ασθενούς.
Πρώτα απ 'όλα, είναι απαραίτητο να μειωθεί το φορτίο στο μυοσκελετικό σύστημα. Οι γιατροί συνιστούν να αποφεύγετε να μεταφέρετε βαριά αντικείμενα, να μένετε σε μια θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα και να περιορίσετε το χρόνο στα πόδια σας. Για τους υπέρβαρους ασθενείς, είναι ζωτικής σημασίας να χάσουν βάρος.
Στη φαρμακευτική θεραπεία της αρθροπάθειας, χρησιμοποιούνται τα ακόλουθα:
- μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, εσωτερικά με τη μορφή ενέσεων ή δισκίων και εξωτερικά ως μέρος αλοιφών. Η μορφή και το σχήμα χρήσης συνταγογραφούνται ανάλογα με την κατάσταση του ασθενούς.
- φάρμακα από την ομάδα των χονδροπροστατευτών για τη διατήρηση της κατάστασης του ιστού χόνδρου.
- στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα με τη μορφή ενδοαρθρικών ενέσεων. Συνταγογραφείται σε σοβαρές περιπτώσεις.
- παρασκευάσματα υαλουρονικού οξέος για τη βελτίωση της κινητικότητας των αρθρώσεων.
Επιπλέον, χρησιμοποιούνται θερμαντικές κομπρέσες και αλοιφές, φάρμακα που ενεργοποιούν τη μικροκυκλοφορία του αίματος και τις μεταβολικές διεργασίες, αντιοξειδωτικά και σύμπλοκα μικροστοιχείων-βιταμινών με σελήνιο και συνταγογραφείται φυσιοθεραπευτική θεραπεία. Σε σοβαρές περιπτώσεις, είναι απαραίτητο να καταφύγουμε σε χειρουργική επέμβαση.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου ύφεσης, συνιστάται στον ασθενή μια πορεία θεραπείας άσκησης, που επιλέγεται σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά της πορείας της νόσου.
Αρθρίτιδα
Η αρθρίτιδα είναι μια φλεγμονώδης νόσος που εμφανίζεται ως υποκείμενο νόσημα, ως συνοδός παθολογία ή ως επιπλοκή προηγούμενης λοιμώδους νόσου.
Εμφάνιση αρθρώσεων με αρθρίτιδα
Μεταξύ των τυπικών αιτιών των φλεγμονωδών διεργασιών στις αρθρώσεις:
- μεταβολικές διαταραχές στο σώμα.
- έλλειψη βιταμινών?
- τραυματισμοί?
- αυτοάνοσα νοσήματα?
- μολυσματικές αλλοιώσεις διαφόρων αιτιολογιών.
Σε αντίθεση με την αρθροπάθεια, οι παθολογικές διεργασίες στην αρθρίτιδα επηρεάζουν τους περιαρθρικούς ιστούς. Η εμφάνιση του πόνου δεν εξαρτάται από τη φυσική δραστηριότητα και τη θέση του σώματος και συχνά σας ενοχλεί τη νύχτα.
Σπάνια παρατηρούνται θόρυβοι στις αρθρώσεις που χαρακτηρίζουν τα πρώιμα στάδια της αρθρώσεως. Μια γενική εξέταση αίματος υποδεικνύει την παρουσία μιας φλεγμονώδους διαδικασίας. κατά την εξέταση των αρθρώσεων, σπάνια ανιχνεύονται χαρακτηριστικές εκφυλιστικές αλλαγές στον χόνδρο.
Το κοινό σύμπτωμα και των δύο ασθενειών είναι ο πόνος. Οποιεσδήποτε ασυνήθιστες και δυσάρεστες αισθήσεις στις αρθρώσεις είναι ένας καλός λόγος για να συμβουλευτείτε έναν γιατρό. Η επιτυχία της θεραπείας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την έγκαιρη ανίχνευση και θεραπεία της νόσου.
Τύποι αρθρίτιδας
Με βάση την εμφάνισή τους, η αρθρίτιδα χωρίζεται σε διάφορους τύπους:
- λοιμώδης αρθρίτιδα. Αναπτύσσονται ως ανεξάρτητες ασθένειες λόγω μόλυνσης τραυμάτων (πρωτοπαθής λοιμώδης αρθρίτιδα) ή όταν ένα παθογόνο εισέρχεται στην κυκλοφορία του αίματος από όργανα που έχουν προσβληθεί από μόλυνση (δευτεροπαθής αρθρίτιδα).
- ρευματοειδής αρθρίτιδα. Αυτή η χρόνια νόσος είναι λοιμώδους-αυτοάνοσης προέλευσης και αναπτύσσεται συνήθως σε άτομα μέσης ηλικίας και άνω.
- ουρική αρθρίτιδα. Η φλεγμονώδης διαδικασία προκαλείται από μικροτραυματισμό της επιφάνειας του χόνδρου από κρυστάλλους αλάτων ουρικού οξέος που σχηματίζονται στην κάψουλα της άρθρωσης.
- τραυματική αρθρίτιδα αναπτύσσεται ως αντίδραση σε τραύμα, αλλά μπορεί να αναπτυχθεί αρκετά χρόνια μετά την εξάλειψη των συνεπειών του.
- νεανική ρευματοειδή αρθρίτιδα επηρεάζει παιδιά κάτω των 16 ετών. Τα αίτια αυτής της ασθένειας δεν είναι ακόμη γνωστά. Η πορεία είναι χρόνια, προοδευτική.
Η πορεία της αρθρίτιδας μπορεί να είναι οξεία ή χρόνια. Στην οξεία πορεία η νόσος εξελίσσεται γρήγορα, με έντονο οίδημα, έντονο πόνο στην πάσχουσα περιοχή, τοπική ή γενική αύξηση της θερμοκρασίας.
Με τη χρόνια αρθρίτιδα, τα συμπτώματα αυξάνονται σταδιακά και η ασθένεια μπορεί να εξελιχθεί με την πάροδο των ετών. Με μη έγκαιρη ή ακατάλληλη θεραπεία, η οξεία αρθρίτιδα μπορεί να γίνει χρόνια.
Σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά της βλάβης διακρίνονται η μονοαρθρίτιδα και η πολυαρθρίτιδα. Στη μονοαρθρίτιδα, η βλάβη εντοπίζεται σε μία από τις αρθρώσεις. όταν εμπλέκονται πολλές αρθρώσεις στην παθολογική διαδικασία, γίνεται διάγνωση πολυαρθρίτιδας.
Θεραπεία αρθρίτιδας
Η στρατηγική θεραπείας για την αρθρίτιδα εξαρτάται από τα αίτια της νόσου και τη σοβαρότητα της κατάστασης του ασθενούς. Για τη λοιμώδη αρθρίτιδα, οι ασθενείς συνταγογραφούνται με αντιβιοτικά ή άλλα φάρμακα, σύμφωνα με τη φύση του παθογόνου.
Για την εξάλειψη της φλεγμονής, χρησιμοποιούνται μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα με τη μορφή ενέσεων, δισκίων ή/και εξωτερικά με τη μορφή αλοιφής ή γέλης.
Επιπλέον, μπορούν να συνταγογραφηθούν φάρμακα από τις ομάδες χονδροπροστατευτικών, αντιισταμινικών και γενικών επανορθωτικών. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ασθενείς συνταγογραφούνται φάρμακα που βελτιώνουν τη μικροκυκλοφορία του αίματος.
Εκτός από τη φαρμακευτική αγωγή, στους ασθενείς συνταγογραφείται μια πορεία φυσιοθεραπευτικών διαδικασιών και, κατά τη διάρκεια της περιόδου ύφεσης, ένα σύνολο ασκήσεων θεραπείας άσκησης.
Σε σοβαρές και προχωρημένες περιπτώσεις, μπορεί να απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση.
Χωρίς τη βοήθεια ειδικών, η αρθρίτιδα και η αρθρίτιδα μπορεί να οδηγήσουν σε αναπηρία.
Η αυτοθεραπεία για ασθένειες των αρθρώσεων αντενδείκνυται. στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, η κατάσταση του ασθενούς επιδεινώνεται προοδευτικά.
Οποιαδήποτε αλλαγή στη λειτουργικότητα της άρθρωσης είναι λόγος επίσκεψης σε γιατρό.
Μέτρα πρόληψης
Για την πρόληψη της αρθρίτιδας και της αρθρίτιδας, είναι σημαντικό να βελτιστοποιήσετε τη σωματική δραστηριότητα, αποφεύγοντας την υπερφόρτωση. Τα άτομα που έχουν διαγνωστεί με τη νόσο, καθώς και τα άτομα που κινδυνεύουν, πρέπει να προσαρμόσουν τη διατροφή τους προς όφελος των υγιεινών τροφίμων, να μειώσουν την κατανάλωση αλκοόλ και να σταματήσουν το κάπνισμα.
Τα άτομα που είναι επιρρεπή στην παχυσαρκία συνιστάται να διατηρούν φυσιολογικό σωματικό βάρος, καθώς το αυξημένο φορτίο στο μυοσκελετικό σύστημα μπορεί να προκαλέσει ή να επιταχύνει παθολογικές αλλαγές.
Για την έγκαιρη ανίχνευση της νόσου στα αρχικά στάδια, είναι σημαντικό να υποβάλλονται σε τακτικές προληπτικές εξετάσεις.